Ομιλία του Έκτακτου και Πληρεξούσιου Πρέσβη της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελληνική Δημοκρατία κ. Τιγκράν Μκρτσιάν στην εκδήλωση που αφιερώνεται στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σήμερα, 24 Απριλίου, 107 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του 1915, εμείς και όλη η προοδευτική ανθρωπότητα τιμούμε τη μνήμη των ιερομαρτύρων μας. Είναι μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι δίπλα σας αυτή τη σημαντική ημέρα, όχι μόνο ως παιδί του αρμενικού λαού, αλλά και ως Πρέσβης της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελληνική Δημοκρατία. Στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία συγκροτήθηκε ένα μεγάλο μέρος της αρμενικής κοινότητας από απογόνους των επιζώντων της γενοκτονίας και ένα άλλο μέρος από απογόνους των προσφύγων που επλήγησαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής της γενοκτονίας. Σε μια χώρα, της οποίας ο λαός μοιράζεται την ίδια μοίρα με τους Αρμένιους και αντιλαμβάνεται την τραγωδία καλύτερα από όλους και όλες.
Πάνω από ένας αιώνας έχει περάσει από τις ημέρες που οι ηγέτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποφάσισαν ότι οι Αρμένιοι, που για χιλιάδες χρόνια έζησαν και δημιούργησαν πολιτιστικές και πνευματικές αξίες στην πατρίδα τους, από εδώ και πέρα δεν πρέπει να ζουν. Και, κυρίως, δεν πρέπει να ζουν στην ίδια την πατρίδα τους. Οι άνθρωποι στερήθηκαν την πατρίδα τους: μια μαύρη γραμμή διαχώρισε τη μοίρα των Αρμενίων στο πριν και το μετά το 1915, επικεντρώνοντας για πάντα το βλέμμα τους προς το Αραράτ.
Πάνω από ένας αιώνας έχει περάσει από εκείνες τις ημέρες. Οι καιροί έχουν αλλάξει και, δυστυχώς, δεν έχουν βελτιωθεί. Οι ενορχηστρωτές της Γενοκτονίας, οι μισητές, όχι μόνο δεν έχουν λάβει -μέχρι σήμερα, τουλάχιστον- τη μεταθανάτια ποινή που τους αξίζει, αλλά εξακολουθούν να τιμώνται και να δοξάζονται, ακόμη και σε αυτόν τον λεγόμενο «ανθρωπιστικό» 21ο αιώνα. Ενώ η Τουρκία, νόμιμη διάδοχος του κράτους που διέπραξε τη γενοκτονία, συνεχίζει να την αρνείται κάθετα. Η άρνηση της ίδιας της γενοκτονίας υποχρεώνει σήμερα τους Αρμένιους στη Δημοκρατία της Αρμενίας, το Αρτσάχ, αλλά και τις τέσσερις γωνιές του κόσμου να αγωνίζονται για την ιστορική δικαίωση, να αγωνίζονται για να πάψει η άρνηση της γενοκτονίας, να αγωνίζονται για να αποτραπεί η επανάληψη παρόμοιων φρικτών και πανανθρώπινων τραγωδιών, συχνά έχοντας να αντιμετωπίσουν νέες απειλές εθνοκάθαρσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, η Αρμενία, μαζί με την Ελλάδα, την Κύπρο και μια σειρά από άλλες φίλες χώρες, εργάζεται για την αποτροπή του εγκλήματος της γενοκτονίας. Απτό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας αποτελεί το ψήφισμα για την «Πρόληψη της Γενοκτονίας» που προτάθηκε από την Αρμενία και εγκρίθηκε με συναίνεση στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ την 1η Απριλίου του τρέχοντος έτους. Είναι το πέμπτο ψήφισμα στη σειρά, μετά από ανάλογα ψηφίσματα των ετών 2008, 2013, 2015 και 2018 και αποδεικνύει τη συνέπεια της Αρμενίας στον αγώνα για την πρόληψη της γενοκτονίας. Ως προς αυτό, αξιοσημείωτο είναι και το ψήφισμα που εγκρίθηκε με συναίνεση στην 69η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2015, βάσει του οποίου η 9η Δεκεμβρίου ανακηρύχθηκε ως «Διεθνής Ημέρα Μνήμης και Αξιοπρέπειας των Θυμάτων Εγκλημάτων Γενοκτονίας και της Αποτροπής του Εγκλήματος αυτού».
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα ψηφίσματα, η μνήμη και η καταδίκη της γενοκτονίας και οι τρεις πυλώνες της πρόληψης της γενοκτονίας -η έγκαιρη προειδοποίηση, η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης- στοχεύουν πρώτα απ’ όλα στην πρόληψη πιθανών νέων γενοκτονιών.
Σήμερα, με το πρόσχημα της άσκησης του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης γινόμαστε μάρτυρες υποκίνησης μίσους, διάκρισης και μισαλλοδοξίας, απόπειρας συγκάλυψης της άρνησης της γενοκτονίας και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, μεταξύ άλλων, και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γινόμαστε μάρτυρες των προσπαθειών της άρνησης της ιστορίας του αρμενικού λαού, της διαστρέβλωσης και παραχάραξής της, της καταστροφής της αρμενικής πολιτιστικής κληρονομιάς, της τεράστιων διαστάσεων πολιτικής του αντιαρμενισμού, συμπεριλαμβανομένης και της συνεχούς εξύμνησης όσων διέπραξαν εγκλήματα κατά των Αρμενίων, αλλά και της ανάπτυξης και ανατροφής αντιαρμενικών συναισθημάτων σε ανηλίκους. Αυτά είναι τα φαινόμενα των οποίων γίναμε μάρτυρες, όχι μόνο πριν από έναν αιώνα, αλλά και ως αποδέκτες των αποτελεσμάτων της πολιτικής του Αζερμπαϊτζάν τις τελευταίας δεκαετίες. Η ανεπαρκής ανταπόκριση της διεθνούς κοινότητας σε αυτά τα φαινόμενα δημιούργησε εκείνο το γενοκτόνο περιβάλλον που οδήγησε στην καταστροφή: τον πόλεμο των 44 ημερών.
Η Αρμενία επιθυμεί ειρηνική συνύπαρξη. Όμως, αυτό θα παραμείνει μόνο μια καλοπροαίρετη επιθυμία, εάν η απέναντι πλευρά δεν αλλάξει την υφιστάμενη συμπεριφορά της. Ως εκ τούτου, για να αποτραπούν νέες τραγωδίες και για να υπάρξει ειρήνη, πρέπει να ληφθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εθνική ενότητα, για να αντισταθούμε σε αυτές τις αυξανόμενες τάσεις.
Ακόμη και μετά τη γενοκτονία, ο αρμενικός λαός βρήκε δύναμη να ξανασηκωθεί, να δημιουργήσει, βρήκε δύναμη για ζωή, βρήκε δύναμη να αγωνιστεί για την ανεξαρτησία και τα δικαιώματά του. Επομένως, τώρα ο Αρμένιος δεν έχει δικαίωμα να παρεκκλίνει από τον δρόμο του, που είναι το να ζει στην πατρίδα του και να αγωνίζεται για χάρη της.